Қырыну қазіргі ер адамдардың күнделікті өмірінің ажырамас бөлігі болып табылады, бірақ сіз білесіз бе, ежелгі қытайлардың да қырынудың өзіндік тәсілі болған. Ежелгі уақытта қырыну тек сұлулық үшін ғана емес, сонымен қатар гигиена мен діни нанымдармен де байланысты болды. Ежелгі қытайлардың қырынғанын көрейік.

Ежелгі Қытайдағы қырыну тарихын мыңдаған жылдардан бастауға болады. Ежелгі уақытта қырыну маңызды гигиеналық әдет болды және адамдар бетті таза ұстау аурулар мен инфекциялардың алдын алады деп сенген. Сонымен қатар, қырыну да діни рәсімдерге қатысты болды және кейбір діни нанымдар діндарлардан тақуалықты көрсету үшін сақалын қыруды талап етті. Сондықтан қырыну ежелгі Қытай қоғамында маңызды мәнге ие болды.

Ежелгі қытайлардың қырыну тәсілі қазіргі заманнан өзгеше болды. Ертеде адамдар қырыну үшін әртүрлі құралдарды пайдаланған, олардың ең көп таралғаны қоладан немесе темірден жасалған ұстара болды. Бұл ұстаралар әдетте бір қырлы немесе екі қырлы болды және адамдар оны сақалдар мен шаштарын қысқарту үшін пайдалана алады. Сонымен қатар, кейбір адамдар жүздің өткірлігін қамтамасыз ету үшін ұстараны қайрау үшін абразивті тастарды немесе тегістеу қағазын пайдаланады.

Ежелгі Қытайдағы қырыну процесі де қазіргі заманнан өзгеше болды. Ежелгі уақытта қырынуды әдетте кәсіби шаштараздар немесе ұстаралар жасайтын. Бұл кәсіпқойлар әдетте қырыну үшін ұстараны қолданбас бұрын бет терісі мен сақалын жұмсарту үшін ыстық сүлгілерді пайдаланады. Кейбір ауқатты отбасыларда адамдар қырынуға хош иіс қосу үшін парфюмерия немесе дәмдеуіштерді де пайдаланады.

Ежелгі қытайлықтардың қырынуға үлкен мән бергенін кейбір әдеби шығармалардан да байқауға болады. Ежелгі өлеңдер мен романдарда қырыну туралы сипаттамаларды жиі көруге болады, адамдар қырынуды талғампаздық пен салт-дәстүрдің көрінісі ретінде қарастырады. Ежелгі әдебиетшілер мен ғалымдар қырыну кезінде шай ішіп, тақпақтар айтатын және қырынуды мәдени жетістіктердің көрінісі деп санайтын.